नरे दाई आफ्नै गतिमा गुनगुनाउदै थिय -
जिन्दगी भनेको आफ्नो हो । मन्ने वा नमान्ने मा फरक छ यहाँ ।
तिमी आफ्नो जिन्दगीलाई सजिलो मान्छौ वा कठिन ?
दु:ख पाएको ठान्छौ वा सुख पाएको ठान्छौ ?
जिन्दगी यतिकै ठीक छ या यो जिन्दगी त अली बोरै भो नि !
केही प्रगती गर्नै सकिन ?
जिन्दगी आफ्नो हो - फलानाले गरेर मेरो बिग्रियो, मलाई यो अफ्ठ्यारो भो , यो कारणले मैले प्रगती गर्न सकिन , दु:ख पाए , मलाई यहाँ रोक्यो ।
यि सब बाहानाहरु हुन । आफु उम्कन रचियका कथाहरु हुन ।
अक्सर हाम्रा जिन्दगी बाहाना मात्र गरी अघी बढी रहेको हुन्छ ।
आफु केही गर्न खोजी रहेका हुँदैनौ । अनी जब केही पर्छ दोष जती अरु माथि थोपरी दिन्छौ ।
नरे दाइको रफ्तार झन बढ्दै थियो -
जिन्दगी जिउन सजिलो छ । यो सुन्दर फुल हो ।
जसरी एक मालिले कडा परीस्रम गरी सुन्दर फुल उमार्छन l
त्यस्तै जिन्दगी सुन्दर बनाउन पनि परीस्रम त गर्नै पर्छ ।
परिस्रम बिनाको सुन्दर फुलको आशा गर्छौ भने काडाको झनझट त सहनै पर्छ ।
जिन्दगी सुन्दर बनाउने वा दुरगन्धीत l
यो दु:खको भुमरी हो वा सुखको अवसर ?
अवसर मान्ने वा चुतौती ।
आँफैमा भर पर्ने कुराहरु हुन ।
कुनै पनि कृयाकलापलाई सकारात्मक मान्नु हुन्छ या नकारात्मक ?
हेराइमा भर पर्छ ।
सब चिज मान्ने र नमान्नेमा फरक छ यहाँ ।
No comments:
Post a Comment