यूरोप

जो कसैको पनि सपनाको संसार हुने गर्छ यूरोप । यूरोप पुग्न लाखौं रुपैया तिर्न तयार हुन्छन जो कोही पनि । नेपालको हरेक समाज अहिले बिदेश बाट आउने रेमिट्यान्सले झिलीमिली छ । शहर बजार ब्यस्त बनेका छन , धेरै परिवारको अर्थिक अवस्था उकासिएको छ । धेरै को परिवारले मकै र कोदोको धिडो खान छाडेका छन , घण्टौ लगाएर दाउराको भारी बोक्नु परेको छैन एक क्लिकको भरमा खान पाकेको छ । बच्चाको उज्यल भबिस्यको कल्पनामा धेरै आमाहरु शहर बजार झरेका छन । अझै भन्नु पर्दा सजिलै सँग खाडी मुलुक जानु भन्दा पनि दलालको हातमा लाखौं रुपैया सुम्पेर यूरोप जान भाग्य मानी ठान्छन ।
यूरोपको देश मध्य इटाली पनि एक हो । यहाँ बेनी, बाग्लुङ, धादिङ, गोर्खा, झापा, काठमाण्डौ, ईलाम, इटहरी, धरान, पोखरा, काभ्रे आदी  घर भएका नेपालीहरु छन । करिब हजारको हाराहारिमा नेपालीहरु यहाँ भएको मैले सुनेको छु । मिलान शहरमा मात्र २०० को सङ्ख्यामा रहेका छन । तपाईंलाई .......................

What does it cost to open a restaurant today?

Opening a restaurant is now an idea so that those who deliberately self-punishing thinks should be shipped in analyzes before it gets evening. But really, me and my horns we came across a pseudo-business magazine very fashionable in the era of Triceratops, which qulcuno wrote to know how much it costs.

Read the answer I ask you that, as they say, you know the long, 80-130 thousand euro are the correct numbers? (psst ... guess who the magazine?)

A restaurant is a business. With this in mind everything is weighed to the gram, because small errors cause a snowball effect: the accounts are mathematicians, not sentimental. So the first item that should be inserted is that the salary of the holder, otherwise the phase shift management. Additionally, the precise logic follows: can not cope with numbers - a covered, surface, of investments - too limited.

A restaurant in the middle level, with a ticket of 30 euro, can not make ends meet if you have less than 60 seats. For each customer in the dining space is required between 1 and 1.7 m. Difficult to spend less than 20 thousand euro for equipment (kitchen, refrigerator ...), less than 4 thousand euro for tables and chairs, less than 5 thousand euro for the dishes. In all, the investment starts from 80 thousand-130 thousand EUR, excluding license. In addition to that of the cook should be calculated the presence of at least two people in the room, depending on the type of service proposed. Eye: the rent of the premises must not exceed 10% of collection. To stay afloat, is the minimum revenue of EUR 400 thousand.

यो बाध्यता हो रहर होइन ।

बिदेशी शब्द आँफैमा बिचरा छ । बिदेशिनु भनेको कसैसँग टाढिनु हो । आफ्नो कला, धर्म, संस्क्रीती, रितिरिवाज देखी टाढा हुनु हो । आफ्नो आफन्त, नाता गोता देखी टाढा हुनु हो । जब कोही बिदेशीन्छन उस्ले यि सबै सँग बिछोड हुनु पर्दछ । जुनदिन देखी बिदेशिन्छन उस्को त्यस दिन देखी सङघर्सको दिन शुरु हुन्छ । चाहे भ्रमणको नाममा बिदेशीउन, चाहे श्रमको नाममा, चाहे पढ्ने बहानामा । सबैको पिडा एकै हो । उस्ले नयाँ हावापानी , रितिरिवाज, साथी भाई रहनसहन भाषा देखी खानपानमा समेत भिन्न अनुभव गर्न वाध्य हुन्छन । जीवनको सँङघर्स शुरु हुन्छ तब ।
भिन्न ब्यक्ती, फरक हावापानी, बेग्लई सन्क्रिती को सत्सँग बाट जीवनले नयाँ मोड लिएको आभास गर्न थाल्दछ । जीवनका अघिल्ला दिन्का दैनिकी भन्दा भिन्न दैनिकी बिताउनु पर्दा त्यो पल कम पिडा र सङ्घर्स युक्त हुँदैन । आफ्नो परिवार छाडेर बिदेशिनेले अर्काको परिवार सँग उठबस गर्नु पर्ने स्थिती हुन्छ । ब्यवहारको सिल्सिलामा आफ्नो कोहिपनी नभएको झै अरुको मात्रा सेवा गर्दा मनको कुनै कुनामा गहिरो घाऊ हुदो हो । केही धन जोडौला, आमा बाबा भाई बहिनीलाई मिठो खुवाउला अनी सुखको दिन को कल्पनाको बिदेशिन्छन स्वदेशी । तर बिदेशी रहनसहन र दैनिकिको ब्यवहारले वाक्क दिक्क नै बनाउदछ । आफ्नो मन मारेर अरुको इच्छाको पछी लाग्दा र अरुको खुशीको लागि काम गर्दा गर्दा आफ्नो खुशिको सतह सम्म बिर्सीसकेका हुन्छन । यो बाध्यता हो रहर होइन । 

अतित

बिदेश जाने चक्करमा घुमीरहेको थिय  म खेर । मनस्थिति ले ४ औ बसन्त पार गर्दै थियो l  अब त जाने हो भनेर सबै कागज बनाएर एम्बेसीमा पनि दिएको हुँ । तर दशा  आईलागेको । बनाएको कागज पत्र त सबै बिग्रेछ । फेरी असफल l त्यसपछी पर्‍यो फसाद । फेरी बनाउ पर्ने झनझट । कति समय लाग्ने को पिरलो l पहिलो प्रयासमा काम नभएपछी जस्तो लफडा केही नहुने रहेछ । पहिले बिग्रेकोलाई सच्याउनु पर्ने अनी फेरी एम्बेसिमा गयेर कागज पत्र पेश गर्नु पर्ने । बिग्रेको सच्याउनु कहाँ सहजै हुनु र फेरी । असहजताको समय हुञ्छ त्यो पल l कहाँ के मिल्दैन कहाँ के ? एउटा मिल्यो अर्को मिल्दैन । ओरालो लगेको मिर्गलाई बाच्छाले पनि खेद्छ भने झै सामान्य अफिसको पिउनलाई पनि ज्यु ज्यु गर्नु पर्ने । बिग्र्यो पछी के लाग्छ र । गा बि स को सचीव त्यस्तै , जि बि स को कर्मचारी त्यस्तै,  त्यस्तै भेट हुन थाल्छ ति दिनहरुमा l वास्तबमा बिदेशमा काम गरिरहेका कुनै पनि व्यक्तिले कसैलाई पनि कर गर्दैनन, प्रोत्साहन दिदैनन कारण  नेपाल देखी गरेका झनझन्ट बिहोर्नु नपरोस भन्ने चाहन्छन । अथवा उस्ले जुन झनझट बेहोरेको छ , जुन दौड धुम गरेको छ अनी जुन शारिरिक, मानशिक, अनी कुटनैतीक ब्यवहारको सामना गरेको छ । यस ब्यवहार देखी वाक्क भईसकेको हुन्छ । बिदेशमा पुगेपछि पनि कहा नेपालमा सोचेको जस्तो जिन्दगि भइन्छ र ? सोचाइ र भोगाइको समिश्रण नमिल्दाको दुखेसो कमको हुदैन l  विकल्प  सहन बाध्य हुन्छन l मान्छेले सोच्ने गर्छन् त्यो कती सजिलै गयो । हो त्यहि दिन देखि सजिलोको संघर्ष शुरु हुन थल्दछ l बिदेश येस्तै छ l