मेरो जिन्दगी

जब म २ बर्षको थिय
म अली अली बुझ्ने भएछु झै लाग्न थाल्यो ।
अनी म सोच्थे
म कहिले स्कुल जान पाउला र मेरो जिन्दगी शुरु होला ।
केही बर्ष पछी म स्कुल पनि जान थाले,
तब मलाई लाग्न थाल्यो म कहिले ए बि सि डि र क ख ग घ पढ्न सकुला र मेरो जिन्दगी शुरु होला !
केही समय पछी मैले त्यो पनि जाने
तब मलाई लाग्न थाल्यो म कहिले १ बाट २ कक्षामा पुगुला र मेरो जिन्दगी शुरु होला !
यवम रितले मेरा कक्षाहरु बढ्दै गए
मेरा चाहनाहरु बढ्दै गये
तै पनि मलाई मेरो जिन्दगी शुरु भएको जस्तो लागेन ।
अनी म सोच्थे मेरो एस एल सि सकिये पछी त मेरो जिन्दगी शुरु होला नि  एस एल सि पनि सकियो
तै पनी मेरा जिन्दगी शुरु भएझै लागेन ।
अनी म सोच्न थाच्थे अब म विवाह गर्छु ।
अनी त मेरा जिन्दगी शुरु होला नि भनी सोच्थे
र
बिहे गरे ।
तै पनि मेरो जिन्दगी शुरु भये जस्तो लागेन ।
अनी सोचे एउटा छोरो त जन्माउनु पर्ला
छोराको साथमा एउटा सुन्दर जिन्दगी शुरु होला नि झै लग्न थाल्यो
र छोरो जन्माये
अह तै पनि मेरो जिन्दगी शुरु भयेजस्तो लागेन
तर
आज त म एउटा छोरोको बाउ,
एउटा श्रीमतीको श्रीमान र
एउटा समाजको जिम्मेवार नागरिक
बसन्तका रीतु पनि २७ वटा पार गरी सकेछु ।
तैपनी जिन्दगी शुरु भएको जस्तो लागेन ।
आधी जिन्दगी त शुरु नहुँदै सकिएछ ।
अनी म कल्पन थाले
आँफै लाई प्रश्न गर्न थाले
साच्ची मेरो जिन्दगी शुरु नभएकै हो त !
कहिले शुरु हुन्छ त मेरो जिन्दगी  ?

चैत्र ३१,धादिङ